Alle gevoelens die horen bij emotionele pijn (verdriet, rouw) maken deel uit van een natuurlijk rouwproces. En het is belangrijk bij dit proces om deze gevoelens toe te laten. Om ze te voelen. Ontkenning van deze gevoelens, is ontkenning van jezelf en van jouw leven op dit moment.
De gevoelens hoeven niet logisch te zijn. Ze zijn niet goed of slecht, juist of verkeerd. Oordeel er niet over, maar ervaar ze. Dit hoef je niet alleen te doen, zoek iemand om een stukje met je mee te gaan.
De volgende stap- na het toelaten en erkennen- is om de gevoelens te uiten. Ook nu geldt dat dit zoveel mogelijk zonder oordeel gebeurt. Als je je teveel schikt naar verwachtingen van je omgeving of als je je te verantwoordelijk voelt voor hun reacties kun je gevoelens gaan opkroppen. Dit kan leiden tot schade op psychisch, emotioneel of fysiek niveau. Schaamte, minderwaardigheid, depressie, slaapproblemen en angsten.Het uiten van emoties leidt tot herstel, het opkroppen niet.
Gevoelens kunnen explosief zijn. Deze gevoelens zijn normaal. Ze zullen in intensiteit en duur veranderen. Je kunt niet om de pijn heen, eroverheen of eronderdoor. De enige weg is er recht doorheen. Het is te dragen en te verdragen als je enkele mensen hebt die bereid zijn om je hierbij te ondersteunen en op deze moeilijke weg een eindje met je mee te gaan.
(geïnspireerd op "vingerafdruk van verdriet", van Manu Keirse)
