Er gaan heel wat gedachten door je hoofd. Sommige gedachten zijn handig, bijvoorbeeld: "ik moet nu van huis vertrekken, anders mis ik de trein". Dit soort gedachten zorgt ervoor -als het tenminste niet al te drammerig is-, dat je op tijd op je afspraak komt.
Maar wat moet je met die andere gedachten? Al die stemmetjes die de hele dag maar door praten en je zo onrustig maken. Gedachten die niet over het hier en nu gaan maar wel stress opleveren. Gedachten die over iets gaan wat al gebeurd is. Of over iets wat misschien gaat gebeuren. Of misschien gaan ze wel over een ander, bijvoorbeeld: "wat zeurt mijn kind toch altijd", of "waarom ziet mijn man nou nooit dat die vaatwasser moet worden uitgeruimd", of "mijn collega is werkelijk altijd super irritant en vervelend".
In al deze gevallen kun je je de vraag stellen: geloof je je gedachten? Is het waar wat je denkt? Welke aannames en oordelen heb je? En in hoeverre creëer je met je gedachten een enorme negatieve spiraal van emoties die ook weer gedachten opleveren, die ook weer emoties opleveren. Voor je het weet denk je je zelf helemaal vast in drama en slachtofferschap.
Je zou veel liever vrij willen zijn, toch?
Je hoeft niet anders te gaan denken. Je hoeft geen andere, positievere, gedachten te gaan denken. Je hoeft ook niet te stoppen met denken. Dat kan ook helemaal niet. Wat je wel kunt doen, is geen oordeel aan je waarneming koppelen. Je niet identificeren met je gedachten. Ze niet voor waar aan te nemen. Ze te zien als voorbijgangers, die je niet op de thee uitnodigt.
Het is fijn om te leren meer in het hier en nu te zijn. Verschillen te respecteren. Minder te oordelen en meer te vergeven. Vaker de stilte op te zoeken en te merken dat echte rust in jezelf zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten