Vanmorgen regende het. Ik kwam veel mensen tegen die een foto waard waren. Iemand gehuld in een knalgeel regenpak. Zonnig bijna. Maar met een gezicht onder de capuchon dat op donderwolken en onweer stond. Iemand in de rij voor de GGZ met grauwe sokken in badslippers en een zwarte zonnebril die vrijwel niets van zijn gezicht liet zien. Hij zei me wel gedag, in vijf talen. Een dakloze die onder een eik (ingepakt in plastic waarschuwingen vanwege processierupsen) koelbloedig zijn halve liter bier zat te drinken en ondertussen zijn telefoon checkte. Waar zou hij zijn telefoon eigenlijk opladen, vroeg ik me af.
Ook hij zei gedag en zong een liedje voor mijn hond.
Geen foto's van deze mensen. Uiteraard.
Wel foto's van teksten die ik tegenkwam. Zomaar wat inspiratie. Om te bewonderen. Om je te verwonderen. Om even stil te staan en te bedenken: wie schreef dit, wie plakte dit hier op, was het om de wereld een beetje mooier te maken, of om mij even wakker te schudden?
Dank in ieder geval. Het maakt mijn wandeling de moeite waard. Alles wat je ziet, is volgens mij altijd de moeite waard om even bij stil te staan.
Zoals de tekst van Toon Hermans, op een hoog raam van een kerk.
Of deze fiets. Met het beertje voorop. Hoe liefdevol is dat?Deze is ook leuk. Van complimentjes maakt je humeur (en je hart) een sprongetje
De kraaien hebben lak aan de waarschuwing. En de tekst 'human' geschreven in rood deed me even stoppen. Je kunt daar links of rechts gaan. Mooie symboliek.
Loesje geeft advies: laten we de vrede gewoon uitdelen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten