"Komt niet meer voor in Nederland. We zijn een welvarend volk, iedereen is verantwoordelijk voor eigen geluk en inkomen. Wie eenzaam is, heeft de verkeerde keuzes gemaakt" (citaat van internetforum).
Niets is minder waar. Eenzaamheid komt veel voor helaas. En niet alleen bij alleenstaande ouderen, die weinig bezoek of aanspraak hebben. Of bij mensen die chronisch ziek zijn. Eenzaamheid komt ook voor bij mensen die op het eerste gezicht misschien wel alles hebben.
Eenzaamheid heeft vele gezichten.
Zo kan iemand die druk is met werk en (mantel)zorg en gezin eenzaamheid ervaren en ligt burn out zomaar op de loer.
Iemand die in materiële weelde leeft, kan eenzaam zijn door het gebrek aan échte contacten.
Iemand die een drukke sociale agenda heeft, kan eenzaam zijn door gebrek aan echte aandacht, liefde en compassie. Iemand die verzuipt in zijn werk, kan dat werk ook aanwenden om de diepe eenzaamheid die hij thuis in zijn gezin voelt, te verbloemen.
Eenzaamheid komt veel voor. Eenzaam zijn doet pijn. Op eenzaamheid rust een taboe. Van mij mag dat taboe er vandaag nog af. Laat de sluiers vallen en reik uit, zoek hulp en vraag om aandacht.
Eenzaamheid is geen keuze. Een vraag om hulp en aandacht wel.
