Eenzaam of alleen

 Het is weer december. De meeste mensen houden ervan. Het binnen gezellig en warm maken. Samen de feestdagen doorbrengen, lichtjes aansteken en rond de haard of de eettafel herinneringen ophalen.

Sommige mensen voelen zich alleen in december. Eenzaam zelfs.

Dit jaar zal de eenzaamheid misschien nog groter zijn vanwege de strenge maatregelen rondom corona. Samen afspreken, samen eten, samen het oude jaar verruilen voor een nieuw jaar, proosten op het naken van nieuwe herinneringen, is niet vanzelfsprekend. We moeten contacten uit de weg gaan en elkaar letterlijk op afstand houden.

Als je je alleen voelt of misschien wel eenzaam, maak dan eens een wandeling. Ga de natuur in, het park, het bos of de polder. Het maakt niet uit waar je woont. Zoek iets op dat zijn natuurlijke gang gaat. Eendjes in het park hebben geen idee dat corona de wereld in zijn greep houdt. De bomen staan zoals ze altijd staan. Vogels vliegen, zijn vrij en slaan gewoon hun vleugels uit. Misschien regent het wel, zachte miezer op je gezicht. Als een tedere aanraking. Of misschien waait het wel. Laat je omarmen. Misschien schijnt de zon. Laat je gezicht aanraken door de warmte en het licht. Wees je bewust van het daglicht.


En wees je bewust van al die processen onder de grond, in de aarde, die gewoon doorgaan en straks voor een prachtig gekleurd bloementapijt zorgen. Paarse krokussen in het gras. Of gewassen op de akker. Dat gaat allemaal gewoon door. Terwijl jij daar staat of loopt. 

Voel je onderdeel van dit grote geheel en je bent niet alleen. Laat je betoveren door de enorme veerkracht van de natuur en je voelt je vederlicht. Je kunt dit. Je bent niet alleen.

En als je je toch soms alleen voelt, of eenzaam. Dat mag natuurlijk. Dat hoort er soms bij. Sterren kun e ook alleen maar zien stralen als de hemel donker is. Het één kan niet zonder het ander. Maar onthoud dat het vanzelf weer overgaat, het wordt weer dag. Het wordt weer licht. Verbind je niet teveel aan je negatieve gedachten en gevoelens. Laat ze voorbijgaan, laat ze los. Hecht je er niet aan. Geloof ook neit alles wat je denkt. Dan heeft het geen macht over je.

Ik wens je een  mooie decembermaand en hoop dat je veel liefde en compassie mag voelen voor jezelf, voor de natuur, voor anderen en voor alles wat er is. Mocht je me iets willen vragen, of heb je hulp nodig, je kunt altijd contact met me zoeken. Mail me op aterra@dekuma.nl en ik luister graag naar je verhaal.

Je gedachten geloven

Er gaan heel wat gedachten door je hoofd. Sommige gedachten zijn handig, bijvoorbeeld: "ik moet nu van huis vertrekken, anders mis ik de trein". Dit soort gedachten zorgt ervoor -als het tenminste niet al te drammerig is-, dat je op tijd op je afspraak komt. 

Maar wat moet je met die andere gedachten? Al die stemmetjes die de hele dag maar door praten en je zo onrustig maken. Gedachten die niet over het hier en nu gaan maar wel stress opleveren. Gedachten die over iets gaan wat al gebeurd is. Of over iets wat misschien gaat gebeuren. Of misschien gaan ze wel over een ander, bijvoorbeeld: "wat zeurt mijn kind toch altijd", of "waarom ziet mijn man nou nooit dat die vaatwasser moet worden uitgeruimd", of "mijn collega is werkelijk altijd super irritant en vervelend". 

In al deze gevallen kun je je de vraag stellen: geloof je je gedachten?  Is het waar wat je denkt? Welke aannames en oordelen heb je? En in hoeverre creëer je met je gedachten een enorme negatieve spiraal van emoties die ook weer gedachten opleveren, die ook weer emoties opleveren. Voor je het weet denk je je zelf helemaal vast in drama en slachtofferschap. 

Je zou veel liever vrij willen zijn, toch? 

Je hoeft niet anders te gaan denken. Je hoeft geen andere, positievere, gedachten te gaan denken. Je hoeft ook niet te stoppen met denken. Dat kan ook helemaal niet. Wat je wel kunt doen, is geen oordeel aan je waarneming koppelen. Je niet identificeren met je gedachten. Ze niet voor waar aan te nemen. Ze te zien als voorbijgangers, die je niet op de thee uitnodigt.

Het is fijn om te leren meer in het hier en nu te zijn. Verschillen te respecteren. Minder te oordelen en meer te vergeven. Vaker de stilte op te zoeken en te merken dat echte rust in jezelf zit.






Dromen, durven, doen...




Twee jaar geleden liep ik hier. 





Op Pena de Francia, een pelgrimsroute in Spanje. Het was bloedheet, ik was flink vermoeid, maar het was vredig en mss wel de mooiste dag van mn leven. Ik ontdekte daar dat ware stilte, echte stilte, diep in jezelf, ontzettend krachtig is. Ik voelde met heel mijn hart hoe helend, voedend en inspirerend die stilte in jezelf kan zijn.
Een jaar later ging ik weer naar Spanje om op een meditatie-en yogacentrum te werken. En nu, weer een jaar later, heb ik de opleiding voor mindfulnesstrainer afgerond (met een 9,2 als eindcijfer😳) en heb ik de prachtige 200 uur hatha yoga teacher training van Arhanta yoga afgerond. 

Aterra coaching & mindfulness.. en nu dus ook yoga. Dromen, durven, doen!
Ik ben er stil van.
Stilte zal een waardevolle plek in mijn lessen krijgen🙏

Two years ago I walked this pilgrimspath (Pena de Francia) in Spain. It was tough and rough. But it was a very peaceful and maybe the most happy day of my life. Because of the powerful inner strength I felt inside of me, caused by silence and peace within me.
A year ago, I went back to Spain to work at a meditation and yogacenter. And now, this summer, I completed my MBCT and the 200hours Hatha Yoga Teacher Training at Arhanta Yoga Ashrams.
I am grateful.
Silence will guide my lessons🙏





Je voelt je gekwetst

En dat komt door iets of iemand. Je blijft maar malen. Het kleeft aan je en je loopt vast. Herkenbaar?
En hoe ga je hier nou mee om?
Vier tips. 

Geef uiting aan je pijn
Het is misschien moeilijk om je te uiten tegen de persoon die jou gekwetst heeft. Ook kan het zijn dat die persoon niet reageert zoals jij zou willen. En de omstandigheden waar je gekwetst over bent, zijn niet altijd binnen jouw invloed.  Zeg toch wat je te zeggen hebt. Schrijf het op. In een schrift voor jouw ogen alleen. Of schrijf een brief (die je niet hoeft te versturen). Maak een tekening, hoe wild en slordig ook. Gooi het eruit, geef letterlijk -uiting- aan je gevoelens. Je zult merken dat het helpt om de boel op een rijtje te krijgen. Waarom je je zo gekwetst voelt en welke gevolgen dat voor je heeft (waar voel je het in je lichaam?).  Probeer bóven te komen en verder te gaan in plaats van te verdrinken in het verhaal. Jij bent de blauwe lucht, niet de laaghangende bewolking (klik hier).

Blijf in het hier en nu.
Het verleden keer op keer herbeleven kan verslavend zijn. Feit blijft dat het gebeurd is. Je kunt niet terug naar die gebeurtenis en daar geluk vinden. Je kunt dat alleen maar nu ervaren. 

Identificeer je niet met je pijn.
Als alles wat je doet in het teken staat van datgene wat jou gekwetst heeft, kom je niet verder. Je leeft je leven niet. Je kunt zelfs in een situatie komen waarin je je gaat hechten aan wat de pijn je oplevert: aandacht, het begrip en de compassie van anderen.
Je zult meer en echter geluk gaan ervaren als je je verhaal kunt loslaten. Je kunt een verdrietig verhaal in het verleden hebben zonder het heden er helemaal omheen te bouwen.

Verbind je zelf weer met de persoon die je was voordat het gebeurde.
Het is niet gemakkelijk om een identiteit van pijn en gekwetstheid los te laten. Zeker niet als je er al lang mee rondloopt. Het kan helpen om je weer te herinneren wie je was voordat het gebeurde. Je kunt nog steeds die persoon zijn, iemand die niet verbitterd is en zich niet zo gekwetst voelt.
Als je je vredig en gelukkig wilt voelen, begin dan te bedenken hoe dat eruit ziet. Waar denk je dan aan, wat doe je, met welke mensen ga je om, met welke info voed je je geest? Dit zal je helpen om je te herinneren wie je was, wie je wilt zijn en hoe je niet (meer) wilt leven. 

Deze tips zijn gebaseerd op inzichten uit het boeddhisme en mindfulness (met dank aan tinybuddha). Als je meer info of ondersteuning wilt, mail mij dan gerust. 

Onderstaand een foto die ik maakte van het allerlaatste stukje van een zware wandeling op Corsica. Wandelen helpt mij enorm om de rommel waar je mee rondloopt, los te laten. Ik vind het onvoorstelbaar mooi om urenlang in de natuur te zijn... En te zien, te voelen en te merken, hoe alles klopt en in evenwicht is. 






Jij bent de blauwe lucht

Gedachten en gevoelens zijn als wolken. Soms lijkt het dicht te zitten boven je hoofd (en in je hoofd) en wordt het steeds donkerder. Dan lijkt het weer licht te worden en opener. Observeer, neem waar en laat het voorbij drijven. Of draai je eens om en bekijk het vanuit een andere hoek. De foto's hieronder maakte ik met slechts 5 minuten verschil in tijd. Uit onderzoek blijkt dat emoties vaak binnen 5 minuten weg zijn. Gedachten nog sneller. Als je je er niet aan vasthoudt. Maar het er gewoon laat "zijn". Die houding geeft je ruimte en rust. Het verruimt je blik. 
En het maakt je hoofd leeg.





Zie je die blauwe lucht op de laatste foto?
Jij bent die blauwe lucht. Altijd blauw. Altijd aanwezig. Altijd daar. Een blauwe lucht waaraan wolken voorbij drijven. Dat zijn je gedachten. Die lucht is veel groter dan de wolken. De wolken zijn niet de blauwe lucht. Net zoals jij niet je gedachten bent. 

Klinkt dat gek? Nog een kleine vergelijking dan: 
Als er veel donkere wolken zijn, wordt het soms ook donker in je hoofd en vergeet je misschien dat die blauwe lucht er ook gewoon nog is. Daarboven Net zoals je met een overvol hoofd en overprikkeld systeem vergeet dat jij veel groter bent dan de gedachten die door je hoofd spoken.

De blauwe lucht is er altijd. Boven die bewolking. Een plek waar de zon schijnt. Misschien heb je dat wel eens echt gezien toen je met een vliegtuig door het wolkendek opsteeg en er boven kwam. Daarboven is het blauw, helder, overzichtelijk. 
Je kunt vanuit jouw blauwe lucht neerkijken op de wolken en zien dat lucht en wolken twee verschillende dingen zijn. 

Zit jouw hoofd vol? Ben je overprikkeld? Kun je niet loslaten? Ga dan op zoek naar blauwe lucht. Zoek die plek van waar je overzicht hebt. Alsof je op je rug in het gras gaat liggen en de wolken voorbij ziet drijven. Observeer, neem waar, zonder oordeel, zonder mening. Je laat de wolken gewoon zijn wat ze zijn en je verbindt je er niet mee. De lucht is niet hetzelfde als de wolken. Jij bent niet hetzelfde als je gedachten. Je hebt je gedachten maar je bent je gedachten niet. Haal diep adem. Concentreer je op je basis: je ademhaling. En voel dat je loskomt. Je hoeft niet los te laten. Het laat jou los.




Wat je ziet onderweg

Wat je ziet onderweg, is dat een blogje waard? Ik denk van wel. Er is zoveel kunst te zien, tekst te vinden, zoveel dingen om je over te verwonderen en zoveel om te bewonderen.
Vanmorgen regende het. Ik kwam veel mensen tegen die een foto waard waren. Iemand gehuld in een knalgeel regenpak. Zonnig bijna. Maar met een gezicht onder de capuchon dat op donderwolken en onweer stond. Iemand in de rij voor de GGZ met grauwe sokken in badslippers en een zwarte zonnebril die vrijwel niets van zijn gezicht liet zien. Hij zei me wel gedag, in vijf talen. Een dakloze die onder een eik (ingepakt in plastic waarschuwingen vanwege processierupsen) koelbloedig zijn halve liter bier zat te drinken en ondertussen zijn telefoon checkte. Waar zou hij zijn telefoon eigenlijk opladen, vroeg ik me af.
Ook hij zei gedag en zong een liedje voor mijn hond.
Geen foto's van deze mensen. Uiteraard.
Wel foto's van teksten die ik tegenkwam. Zomaar wat inspiratie. Om te bewonderen. Om je te verwonderen. Om even stil te staan en te bedenken: wie schreef dit, wie plakte dit hier op, was het om de wereld een beetje mooier te maken, of om mij even wakker te schudden?
Dank in ieder geval. Het maakt mijn wandeling de moeite waard. Alles wat je ziet, is volgens mij altijd de moeite waard om even bij stil te staan.

Zoals de tekst van Toon Hermans, op een hoog raam van een kerk.

Of deze fiets. Met het beertje voorop. Hoe liefdevol is dat?

Deze is ook leuk. Van complimentjes maakt je humeur (en je hart) een sprongetje

De kraaien hebben lak aan de waarschuwing. En de tekst 'human' geschreven in rood deed me even stoppen. Je kunt daar links of rechts gaan. Mooie symboliek. 

Loesje geeft advies: laten we de vrede gewoon uitdelen..

Ben jij je eigen vijand?

"Het ligt aan de ander. Of aan de omstandigheden. Je hebt er geen tijd voor. En ook geen geld. Het is niet het juiste moment. Zij zien het verkeerd. Hij begrijpt me niet en zij denkt er te makkelijk over. Als eerst  corona maar eens voorbij is. Als iedereen nou eens zijn verantwoordelijkheid zou nemen".

Hoe vaak denk je dit soort gedachten?
Zachtjes kruipen de stemmetjes in je hoofd. Steeds luider worden ze en frequenter. Ze veranderen je gedachten in beperkende overtuigingen.
Overtuigingen die vaak over een ander gaan. Of over de omstandigheden.
Maar is dat wel waar? En kun je zeker weten dat het waar is?
Zijn zij jouw vijand? Of ben je je eigen vijand?
Creëer jij misschien zelf een patstelling in jouw gedachtecircus? 
Haal je zelf elke keer die stoffige koffer met oude herinneringen tevoorschijn om jouw plaatje van het nu eens even haarfijn in te kleuren? 

Als je denkt/merkt dat je zelf je eigen vijand bent geworden, dan biedt dat een opening. Stop ermee.
Laat je beperkende (en beperkte) overtuigingen los. Geef jezelf de ruimte om het anders te zien. Anders te doen. Laat die koffer met trauma's en ellende lekker liggen waar hij ligt te verstoffen. Geef jezelf het heden en de toekomst cadeau. 
Mindfulness kan helpen in dit proces. Je leert om te ontspannen, te geven en te ontvangen. En je leert om (jezelf) te vergeven.


De negatieve spiraal van gedachten en gevoelens

In deze tijd is er veel verontrustend nieuws. De wereld lijkt anders. Grimmiger. 
Je kunt allerlei gedachten hebben over het heden en de toekomst. 


Wist je dat gedachten heel veel kracht hebben? 
Ze kunnen een stroom van gevoelens in je losmaken.
En die gevoelens kunnen weer een stroom van gedachten oproepen (vicieuze cirkel), waardoor je stress opbouwt. Stress kan lichamelijke en psychische gevolgen hebben.
Je hebt dat vast wel eens gemerkt. Je komt iemand tegen, je wilt wat zeggen maar de ander herkent je niet of ziet je niet. Als je denkt: "hij moet me zeker niet, of ik zie er niet uit, of ik ben niet de moeite waard", dan voel je je daarna heel nietig en waardeloos. Weg ontspannen gevoel waarmee je aan je wandeling begon. Weg oog en oor voor alles wat mooi is in de wereld. De vogels die tsjilpen, het briesje wind door je haar, het zonlicht op je huid. Je bent in de negatieve spiraal aan het afdalen.
Terwijl de gedachte "hij is zeker even in gedachten, hij zag me echt niet", een hele andere uitwerking heeft op je gemoedstoestand. Niks afdalen in een negatieve spiraal, gewoon in het hier en nu blijven en de wereld zien zoals hij is.

Je kunt een paar dingen doen om in deze onzekere tijd stabiel en rustig te blijven. Allereerst: beperk het aantal keren dat je het nieuws volgt tot maximaal 1 keer per dag en zorg ervoor dat je alleen betrouwbare serieuze bronnen raadpleegt. Zoek geen drama of sensatie op. Pak vaker een boek of maak een wandeling. 
Ten tweede: wees je ervan bewust dat datgene wat jij denkt, niet waar hoeft te zijn, sterker nog: meestal niet waar is. Dus vraag jezelf af, of je je gedachten wel moet of wilt geloven. Wees je ervan bewust, dat als je ze gelooft, je ze een enorme kracht geeft. Een kracht die heel veel invloed heeft op je gevoelens. En daarmee weer op je gedachten.
Ten derde: blijf zoveel mogelijk in het hier en nu. Wees je ervan bewust dat de meeste gedachten en zorgen die je hebt, gaan over het verleden of over de toekomst. Het is al gebeurd en/of je bent bang dat het (weer) gaat gebeuren. Terwijl als je in het hier en nu blijft, je zult merken dat je nu veilig bent. Doe ademhalingsoefeningen, werk met je zintuigen (wat ruik ik, wat hoor ik, wat zie ik), zodat je minder in de denk- en piekermodus staat. Je bent nu veilig. Je hebt alleen maar het hier en nu, je eigen rustige plek, je eigen innerlijke rust (zoals dat zo mooi heet) en je eigen vrijheid om gedachten die jou beperken en naar beneden halen, los te laten. Ze eenvoudigweg niet te geloven. Ze geen kracht te geven. 

Ik zeg niet dat je simpelweg je gedachten maar moet veranderen in positieve gedachten. Dat zul je niet van me aannemen. Nee, ik nodig je uit om je negatieve gedachten te onderzoeken. Of ze waar zijn. Of dat de realiteit is. De hele waarheid. En zo ja, als je gelooft dat dat zo is, om dan te onderzoeken wat dát geloof met je doet. Welke kracht je die gedachte dan geeft. Wat gebeurt er met je als je dat gelooft?
Ik gun je de bewustwording die dan ontstaat. 
De bewustwording die ruimte en vrijheid biedt om je te ontworstelen aan de negatieve spiraal.






Over introvert zijn

Zijn introverte mensen niet gewoon extreem verlegen?
Of a-sociaal, in de letterlijke zin van het woord?
Of egoïstisch misschien wel?

Als we de extraverte mens als norm nemen, is het antwoord op 1 van die die vragen misschien wel 'ja'. Maar de extraverte mens hoeft niet de norm te zijn. Jij bepaalt zelf wat goed voor jou is en waar je energie van krijgt.
Het is belangrijk om jezelf te kennen, dat geeft balans, rust en kracht om naar buiten te treden zoals jij bent. Want natuurlijk hoef je je als introvert niet te verstoppen. Sterker nog, de bijdrage van introverte mensen is vaak goed doordacht en overwogen, creatief en oplossingsgericht, breed en diep geanalyseerd en houdt rekening met meerdere belangen.

Waar zit het verschil?
Extraverte mensen genieten van prikkels van buitenaf. Zoeken graag contact met veel mensen, bevinden zich graag in groepen, delen veel en schakelen snel tussen onderwerpen.
Introverte mensen verliezen energie van teveel prikkels. Zoeken graag contact met hun eigen rijke innerlijke belevingswereld om over zaken na te denken en te observeren. bevinden zich graag in een klein gezelschap en zijn graag alleen. Ze hebben liever 1 diepgaand contact of gesprek.

Wat misschien wel een essentieel verschil is -in mijn beleving-, is dat een extravert persoon zich veilig voelt in een wereld vól mensen en bang is voor eenzaamheid en verveling, terwijl een introvert persoon zich altijd veilig voelt in zijn eigen innerlijke wereld en -alleen zijn- kan omarmen...


De kracht van rituelen

Ken je dat gevoel, dat de tijd je door de vingers glipt? Dat er 1001 klusjes zijn en dat je geen grip hebt? Vaak vergeet je dan aan jezelf te denken. En ergens aan het eind van de dag heb je geen zin en geen fut meer over.
Dan heb je de kracht van rituelen nodig. Een ritueel is iets wat je herhaaldelijk doet. Rituelen brengen ritme en structuur aan en bieden evenwicht en stabiliteit. Rituelen hoeven niet moeilijk te zijn. Hoe eenvoudiger hoe makkelijker vol te houden.

Enkele voorbeelden:
foto: Happinez

  • een paar krachtige ademhalingsoefeningen door voor het opstaan
  • enkele yoga-oefeningen doen na het opstaan (boomhouding, childpose, happy baby, zonnegroet)
  • een minuutje koud nadouchen
  • een gezond ontbijt nemen (havermout, vers fruit, noten)
  • een wandeling maken van minstens 25 minuten, na de lunch of na het avond eten
  • je telefoon vaker uitzetten en wegleggen
  • een boek lezen 
  • thee drinken uit een eigen mok
  • elke dag tijd en ruimte nemen om je af te zonderen, even alleen te zijn met je eigen gedachten, om iets te schrijven, iets te lezen, iets op te zoeken wat jou echt inspireert en blij maakt, muziek te luisteren of te maken.



Verdriet

Verdriet is emotionele pijn. Deze pijn wordt iets draaglijker als je kunt vertrouwen dat het niet voor altijd blijft. Niet doen alsof de pijn er niet is, of er niet mag zijn, maar vertrouwen en geloven dat het niet voor altijd blijft duren. "It will pass" is een mooi mantra hierbij.

Alle gevoelens die horen bij emotionele pijn (verdriet, rouw) maken deel uit van een natuurlijk rouwproces. En het is belangrijk bij dit proces om deze gevoelens toe te laten. Om ze te voelen. Ontkenning van deze gevoelens, is ontkenning van jezelf en van jouw leven op dit moment.
De gevoelens hoeven niet logisch te zijn. Ze zijn niet goed of slecht, juist of verkeerd. Oordeel er niet over, maar ervaar ze. Dit hoef je niet alleen te doen, zoek iemand om een stukje met je mee te gaan.

De volgende stap- na het toelaten en erkennen- is om de gevoelens te uiten. Ook nu geldt dat dit zoveel mogelijk zonder oordeel gebeurt. Als je je teveel schikt naar verwachtingen van je omgeving of  als je je te verantwoordelijk voelt voor hun reacties kun je gevoelens gaan opkroppen. Dit kan leiden tot  schade op psychisch, emotioneel of fysiek niveau. Schaamte, minderwaardigheid, depressie, slaapproblemen en angsten.
Het uiten van emoties leidt tot herstel, het opkroppen niet.

Gevoelens kunnen explosief zijn. Deze gevoelens zijn normaal. Ze zullen in intensiteit en duur veranderen. Je kunt niet om de pijn heen, eroverheen of eronderdoor. De enige weg is er recht doorheen. Het is te dragen en te verdragen als je enkele mensen hebt die bereid zijn om je hierbij te ondersteunen en op deze moeilijke weg een eindje met je mee te gaan.

(geïnspireerd op "vingerafdruk van verdriet", van Manu Keirse)


Vrij zijn

Van kinds af aan heb ik een fascinatie voor roofvogels. 
Solitair. Majestueus. Zeilend door de lucht. Onafhankelijk. Vrij.
Er woont een koppel slechtvalken op de toren naast mijn huis. De Latijnse naam is falco peregrinus. Pelgrimsvalk. Pelgrim omdat hij zwerft. Vrij zwerft. Totdat hij een partner vindt, waar hij trouw aan blijft. Een slechtvalk is een snelle vogel, kan 300 km per uur halen en kan 3 km ver kijken. Overzicht houden en er boven staan.
Ik voel me verbonden. Met de valk en met mijn overleden vader.
Met de verrekijker van vader kijk ik naar de majestueuze vogels. Ik zie ze prooien komen brengen voor de jongen. Ik zie ze het nest betreden. Ik zie ze door de lucht zeilen, duiken, vrij zijn. 
Energie geeft het en inspiratie om werkelijk vrij te zijn.

Op een ochtend zit een jonge slechtvalk op de rand van ons balkon.
Dichter bij zo'n geweldige vogel zal ik vast niet meer komen..




Woorden of stilte

Woorden geven aan wat je voelt en wat je bedoelt, is van onschatbare waarde.
Het vormt de brug van bewustwording naar begrip.
Het zorgt ervoor dat je afstand kunt nemen en kunt kijken naar het proces.
Van tunnelvisie naar helikopterview.

Woorden delen brengt je in contact met anderen.
Het vormt dan betekenis en zwaarte.
Er ontstaat ruimte voor luisteren en vertalen.
Van cirkelredenering naar afweging.

Stilte is daarbij je basis.
Stilte is je kracht.
Stilte is onvergelijkbaar.
Stilte is je vrede.

Woorden of stilte.
Woorden en stilte.
Samen in evenwicht.


Als oud zeer wordt opgerakeld

In mijn vorige blog schreef ik over loslaten, over ego en het pijnlichaam. 

Vandaag wil ik twee dingen verder toelichten. Ik wil iets dieper ingaan op het ego en op de triggers die het pijnlichaam activeren, waardoor oud zeer wordt opgerakeld.

*  Wat is nou het ego, wat betekent het dat je een ego hebt?
Je ego is dát wat je denkt te zijn, of dát wat je vindt dat je moet zijn. Je ego is een verzameling houdingen, meningen, waarden, aangeleerde gedragingen, automatische reacties en opgespaarde emoties. Ze vormen samen een plaatje van wie jij bent geworden in de loop der tijd of zoals je gezien wordt of wilt worden. Het is als een verhaal (jouw verhaal) over jouw leven.
Het ego is niet alleen maar vervelend of slecht. Het ego zorgt er ook voor dat je doelen stelt en actie onderneemt om dingen te bereiken. Het stuurt je bij en moedigt je aan om door te zetten.

*  Waar gaat het mis?
Het gaat mis als je het ego ziet als -de waarheid-. Als je gehechtheid verbindt aan hoe jij vindt dat je moet zijn. Als je niet meer flexibel kunt reageren op gebeurtenissen omdat je ze linkt aan iets wat er in het verleden gebeurd is. Als je denkt dat jouw levensverhaal de waarheid is en daar alles aan ophangt.
Je kunt dan -als er iets gebeurt- pijn ervaren of schaamte, je angstig voelen, het gevoel krijgen niet goed genoeg te zijn, of het gevoel krijgen dat je beter of meer zou moeten zijn, je kunt je gefrustreerd voelen of onbegrepen. Vaak gebeurt dat als je je vergelijkt met anderen. Of als je je vergelijkt met het plaatje waarvan jij vindt dat dat de realiteit moet zijn. Of als je altijd controle wilt houden. Dat veroorzaakt stress en lijden. Je verstart en blokkeert. Je gaat "uit" verbinding, je verbreekt de verbinding op ziels- en hartniveau met anderen en met jezelf. Van innerlijke groei is geen sprake meer. Je zit jezelf in de weg. Of liever, je ego zit je in de weg. Je ego wil beter zijn, mooier, anders, je ego fluistert je in dat je het recht hebt om je terug te trekken, te klagen en je als slachtoffer te gedragen. Je ego wil niet dat jij groeit als innerlijk mens, je ego wil dat je in een hoekje gaat zitten schuilen en pruilen. Of dat je wraak neemt. Of dat je een ander pijn doet. Het ego wil dat je het proces van slachtoffer en redder blijft voeden met drama. Dan heeft het pijnlichaam bestaansrecht en kan het pijnlichaam blijven groeien. Het ego laat je vergeten om adem te halen en in het hier en nu te blijven. Het ego laat je vergeten dat de meeste nare gevoelens en gedachten weer voorbij gaan. Het ego wil negatieve energie.

Bij familie-opstellingen wordt gewerkt met alle opgebouwde levensenergie. De levensverhalen die een ieder voor zich heeft verzameld en ook de energieën die soms al generaties lang een rol spelen. In een later blog zal ik hier verder op ingaan. Nu wil ik het nog even hebben over de triggers die bij jou het ego, ofwel het pijnlichaam activeren.

Wat zijn die triggers? Een trigger is iets in het hier en nu dat als symbool dient van een oude emotionele pijn. Het rakelt oud zeer op. Als je getriggerd wordt, dan reageer je op een automatische manier: je oude manier van denken, voelen en reageren wordt geactiveerd. Je gunt jezelf geen vrijheid in je manier van denken, voelen of reageren. Je reageert niet in het hier en nu.
De trigger kan heel eenvoudig zijn. Iemand zegt iets wat je raakt. Je hoort een liedje dat je ergens aan herinnert. Je leest iets waardoor je terugdenkt aan toen. Soms is een opgetrokken wenkbrauw al voldoende.
Je gedachten kunnen ook als trigger werken. je kunt door je eigen gedachten je pijnlichaam activeren. Op het moment dat je getriggerd wordt, merk je dat het pijnlichaam met kracht je bewustzijn binnenkomt. Je voelt je overspoeld door pijnlijke gevoelens. Je voelt energie door je lijf stromen, verkramping, verstarring, verdriet of juist boosheid. Hierop volgt onmiddellijk een enorme stroom aan gedachten, die de heftigheid van je gevoelens versterken. Het is alsof je in de ban bent van iets groters. Er ontstaat een vicieuze cirkel van gedachten en gevoelens die elkaar versterken.Voor het pijnlichaam is elke emotioneel pijnlijke ervaring bruikbaar als voedsel: daarom gedijt het zo goed op negatief denken en op drama in relaties.
Vrijheid van een open mind en open blik

Probeer je nu eens bewust te worden van welke triggers bij jou actief zijn. Leer inzien hoe het proces van triggers bij jou werkt. Zodra je je hiervan bewust wordt, kun je de cyclus van negatieve gedachten en gevoelens doorbreken, door in het hier en nu te blijven.
Door in vrijheid met een open mind en open blik te reageren. Of het misschien wel gewoon te laten passeren. Het geen energie te geven.
Je zult merken dat je zachter wordt, voor jezelf en voor de ander. En dat je heel wordt en sterker. Je staat in zuivere kwetsbaarheid volledig in je eigen kracht. Dat is authenticiteit.
En nee, je laat niet over je lopen als je dit doet. Je bent niet passief. Je bent geen slachtoffer. Integendeel. Je handelt uit zelfliefde, zelfbescherming en compassie.







Loslaten: ego en pijnlichaam

Vandaag besteed ik aandacht aan loslaten, ego en pijnlichaam.

Pieker je teveel? 
Lijkt het alsof je leven, je relaties of je werksituatie steeds meer uit balans raken en voel je je steeds vermoeider en ongelukkiger?
Ben je bang om de onderliggende patronen onder ogen te zien?  Leg je de oorzaak van je gepieker en de negatieve gedachten bij anderen? Ben je geconditioneerd opgevoed en voeren die stemmetjes nog steeds de boventoon?

Je wilt verder groeien en nieuwe, gezonde ervaringen opdoen. Je wilt emotionele pijn en negatieve gedachten loslaten, maar hoe? 




Het begint bij het begrijpen van de werking van emotionele pijn.

Eckart Tolle heeft het in zijn boeken (De Kracht van het Nu en Een Nieuwe Aarde) over het ego, ofwel het pijnlichaam. Als je nu denkt, "huh ego? Ik ben geen egoïst, ik ben verlegen, anderen zijn ego's of ik sta altijd klaar voor een ander", lees dan vooral door. 
Het ego waar het hier over gaat, zit in ons allemaal. Het ego is wie je denkt dat je bent, of wie je denkt dat je moet zijn. Het is een verzameling gedachten, beeldvorming. Ook is het de verzameling van je emotionele pijn, dat in jou is opgeslagen en nog steeds leeft. We noemen dit het pijnlichaam. Om te overleven heeft het pijnlichaam voedsel nodig en elke pijnlijke emotionele ervaring is bruikbaar als voedsel. Het pijnlichaam gedijt als het ware op negatief denken en drama. Het liefst met jou als slachtoffer. Het kan gaan om jouw negatieve verleden, maar ook dat van je voorouders. Soms zijn er emotionele patronen die zich in jouw familie al generaties lang herhalen en het pijnlichaam voeden: emotioneel afwezige ouders, fysieke mishandeling of alcoholverslaving kunnen in verschillende generaties een belangrijke rol spelen. Jouw emotionele pijn vanaf je jeugd tot het heden hecht zich aan bij de pijn uit het verleden. Een pijnlichaam kan in de waakstand zijn (sluimerende emoties die als een bom bij de juiste trigger kan barsten) of juist in de actiestand.

Als een hongerige wolf gaat het pijnlichaam op zoek naar voedsel om zijn energievoorraad op peil te houden. Dankbaar maakt de wolf gebruik van pijnlijke emoties en negatieve gedachten die jij (opnieuw) aan het verzamelen bent. Geconditioneerde en beperkende gedachten vol verwijten, weerstand en oordelen. 

Je herkent dit proces als je te maken hebt met telkens terugkerende probleemthema's, als je gedachten steeds negatiever worden, als je steeds bozer of verdrietiger wordt. Als je telkens opnieuw herbeleeft en er steeds een nieuw sausje van pijn, verwijten en oordelen over giet. 
Je gedachten spelen een grote rol hoe jij een gebeurtenis ervaart. Je praat jezelf de put in, niets is meer goed, alles wat er mis gaat, ligt aan een ander. De stemmen in je hoofd maken een enorm drama, waarmee je je lichaam vult, een veld met negatieve energie. 
Het drama met de wolf is een verslaving. De rol van slachtoffer is een verslaving. 
Je ego is een verslaving.
En alleen jij kunt het stoppen.


De sleutel zit bij bewustwording. Word je bewust van het feit dat je een pijnlichaam (je ego) hebt, maar dat je het niet bent.
Word je bewust van de triggers die jouw pijnlichaam uitlokken te reageren zoals je vroeger nodig had om te reageren (toen die oude pijn zich voordeed). Observeer het zonder oordeel. Aanschouw het. Benoem het eventueel: oh mijn ego voelt zich weer gekrenkt. Wolfie wil aandacht.
Haal adem.
En zie hoe de triggers je in een vicieuze cirkel kunnen trekken van negatieve gedachten, pijnlijke gevoelens, nog meer negatieve gedachten en nog meer drama, totdat je weer op de bodem van de put zit. En besluit om die cirkel te doorbreken.
Word je ervan bewust dat je huidige waarnemingen in het hier en nu gebeuren. Niet toen. Word je ervan bewust dat je je huidige waarnemingen niet onmiddellijk moet inkleuren en vertroebelen door stressvolle gedachten en gevoelens. 
Word je ervan bewust dat je die hongerige wolf niet meer WILT voeden. Dat je het dramavuurtje niet verder aanwakkert. Stop met jezelf als slachtoffer te zien. Neem je verantwoordelijkheid. 
Hierdoor krijgen negatieve gedachten en gevoelens steeds minder voedingsbodem voor drama. Het pijnlichaam trekt zich hierdoor terug.


Dit is niet eenvoudig, want het pijnlichaam (je ego)  is een geduchte tegenstander die zich niet zomaar gewonnen geeft. Het heet niet voor niks een verslaving. De stemmen in je hoofd zullen er alles aan gaan doen om je te overtuigen, dat je niet op de juiste manier bezig bent. Van tijd tot tijd zul je je hongerig voelen en als een getergde wolf rondlopen op zoek naar drama. Ook de mensen in je omgeving die je van drama-voedsel voorzag, kunnen weleens anders op je gaan reageren. Deze mensen, op zoek naar voedsel voor hun pijnlichaam, kunnen extra moeite gaan doen om je toch weer uit de tent te lokken. Deze mensen willen weer vat op je krijgen. Zo werkt dat bij een verslaving. Bij jou. En bij de anderen. Zij hebben hun eigen pijnlichaam. 


Maar als je volhoudt, raakt je denken steeds minder vertroebeld en voel je je lichter. Positiviteit voelt nu eenmaal lichter dan negativiteit. Het wordt niet meer verduisterd door je negatieve emoties. Je huidige waarnemingen in het hier-en-nu raken minder verwrongen door je waarnemingen in je kindertijd, door je familiepatronen of door de culturele conditionering. Je waarnemingen en je gevoelens en gedachten hierover worden als het ware zuiver en leeg. Door met je gedachten en gevoelens in het hier-en-nu te blijven, ontneem je het pijnlichaam zijn voedsel. Je hongert het pijnlichaam als het ware uit. Je snijdt de verbinding tussen je denken en je pijnlichaam door. Je laat los. Je laat je ego los. Je stopt de verslaving. Je stopt de vicieuze cirkel van slachtoffer en drama.

Je kunt als ondersteuning van volledige bewustwording, yoga, ademhalingsoefeningen, schrijfoefeningen, mindfulness of meditatie doen. Ook helpt het om de hongerige wolf in je te visualiseren en te voelen dat het jouw verantwoordelijkheid is om het drama te doven. 


Bewustwording is dus de sleutel voor loslaten.
Je gaat voelen dat je loslaat. Dat maakt je licht, rustiger en kalmer.
Vervolgens zorgt bewustwording ook nog voor een geweldig cadeau aan jezelf. Je krijgt er positieve energie voor terug. Hoe werkt dat? Door het uithongeren van je pijnlichaam dwing je deze negatieve energie zich om te zetten in iets anders. De energie verdwijnt niet, maar zet zich om in een andere vorm. Als je de ervaringen van het pijnlichaam opneemt in het volledige bewustzijn ontstaat er meer innerlijke vrede, meer vreugde, meer compassie, geduld en mededogen.
Je gedachten zijn positiever, je bent aandachtiger en waardeert de eenvoudige dingen van het leven beter.

Neem gerust contact als je vragen hebt of ondersteuning wilt in dit proces. Namasté..